چالش وبلاگ نویسی(قسمت اول)

هیچ وقت عقیده نداشته ام که نوشته های من بهترینن. شاید از تواضع بسیار بالای من باشد که بعید می دانم. شاید هم از عدم اعتماد به نفس کافی. نمی دانم. ولی آن چیزی که مسلم است، این چالش وبلاگ نویسی جاری سایت ویرگول، قرار است مرا به یک جایی برساند. نه اینکه بخواهم برترین باشم. فقط می خواهم بهترین خودم باشم. حالا پشت لپ تاب، دست به صفحه کلید، بدون آنکه قهوه ای باشد که بنوشم و یا سیگاری که کام های عمیقی از آن بگیرم تا دودش تمام اتاق را پر کند و لابلای این دود غلیظ محو شوم، مشغول نوشتن هستم. می خواهم بی بهانه بنویسم. فقط بنویسم. کیفیت نوشته ها هم حتی مهم نیست. این بیماری مخصوص نویسنده ها است. آن ها دوست دارند فقط بنویسند. کاش میشد من هم یک نویسنده واقعی باشم. از جنس نادری ها و جلال آل احمد ها و جمالزاده ها و آوینی ها. حالا پشت لپ تاب، دست به صفحه کلید، با موسیقی از کرخه تا راین انتظامی، در حالی که دلی پر ز اندوه و قلبی سراسر دلهره دارم، در حالی که گذشته تاریکم، و اکنون پر پیچ و خمم، آینده ای پر ابهام برایم باقی گذاشته است، مشغول نوشتن هستم. نمی دانم قرار است چه شود اما تا آخر این چالش با من همراه باشید. شاید یک اتفاق خوب بیفتد.

از اینجا می توانید در جریان جزئیات این چالش باشید

برچسب‌ها: چاش وبلاگ نویسی

+ نوشته شده در پنجشنبه بیست و هشتم دی ۱۳۹۶ساعت 21:19 توسط احمد نهازی |