السلام علیک یا ابا عبدالله

تمام شده ام، مثل کسی که در میدان نبرد، نه گریزی دارد و نه چاره ای... تنها امیدش به آسمان بالای سرش است. 

حالا آسمان بالای سر من سراسر سیاه پوش است و پیراهن پاره پاره اباعبدالله بر دستان فرشتگان، بر فراز آن برافراشته شده است.

حالا آن امید و معجزه ای که انتظارش را می کشیدم آمد.

محرم آمد.

حسین آمد.

باب الحوائج آمد.

علی اصغر آمد.

++پی نوشت++

1- ما، شده ایم مثل حضرت یوسف که در زندان، از بنده خدایی خواست که سفارشش را پیش پادشاه بکند. ما فراموش کرده ایم خدا را...

2- از هیچ کسی نباید انتظار داشت. حتی اگر آن انتظار، پاسخ درد دلی باشد که قرار است کسی برایت بنویسد. 

3- اولین پیامک زیبایی که برام اومد این بود:"خدا آن حس زیباییست که در تاریکی صحرا زمانی که هراس مرگ میدزدد سکوتت را کسی همچون نسیم دشت می گوید کنارت هستم ای تنها، و دل آرام می گیرد"

4- ما را به دعا کاش فراموش نسازند، آنان که سیه پوش و عزادار حسین اند.... التماس دعا

هنوز در سفرم...